belki demeyi seviyorsam
bu benim suçum değil
hep ikilemde kalmamı sağlayan
ağaç dalları ve artık olmayan kar kokusunun
hatta kimi ev önlerindeki davetkar paspasların
suçu,
belki demem belki bi'gün
o zaman dallar kalır mı böyle çiçekli
kokarmı kış kış,yada paspasların üzeri gülen surat
olur mu böyle hiç?
korkarım...belki deyip kendimi kurtarırım.

*p.s:paspaslar kim geldi kim gitti izidir her zaman.

denizkızdedi

başkaları durunca şaşırıyorum
ama üzgünüm ben durmuyorum
şaşırtmıyorum
şaşı bak şaşır oynatıyorum
sırf keyiften 4 köşe
evim olsun 3 duvar bir kedi
ve biraz kocaman bi teras
belki saçlarım uçar da
balkonlar yetmezse hani...ondan dedim
biraz bariz müzik su bardağında şarap
şaşırırım bende sonra illaki.