belki demeyi seviyorsam
bu benim suçum değil
hep ikilemde kalmamı sağlayan
ağaç dalları ve artık olmayan kar kokusunun
hatta kimi ev önlerindeki davetkar paspasların
suçu,
belki demem belki bi'gün
o zaman dallar kalır mı böyle çiçekli
kokarmı kış kış,yada paspasların üzeri gülen surat
olur mu böyle hiç?
korkarım...belki deyip kendimi kurtarırım.

*p.s:paspaslar kim geldi kim gitti izidir her zaman.